01-06-2006
De Vrijstaat bleef voorlopig gelukkig gespaard van orkanen of andere vormen van winderigheid. Hoogstens zorgde een onverwacht ontslag van de stadhouder voor een zuchtje. Al dan niet van verlichting. Helaas dreigt nu een virtuele storm door de intrede van de gruwelijke schoonmoedersziekte.
(Nvdr: Omwille van de absolute medische privacy kunnen we enkel de initialen van het slachtoffer vermelden.)
Reeds geruime tijd vertoonde R.B, gevestigd in de gore stationsbuurt en zaakvoerder van een duistere fotopraktijk al vreemd gedrag. Te pas en vooral te onpas begon de man te zagen als een oude dame (gelieve in gedachten te vertalen naar het dialect.) Vooral als het ging over het rookgedrag van andere directoraatsleden. De andere leden, wel het één en ander gewoon aan buitenissig gedrag, haalden de schouders op en dronken/rookten/debatteerden/snurkten onverstoord verder.
Dinsdag brak de ziekte helaas in haar vreselijke gedaante door. Het arme slachtoffer, Martha, begon te roken uit al zijn lichaamsopeningen, kreeg het schuim op de lippen, bralde met uitpuilende ogen (met een diafragma van minstens 37 millimeter) de meest vreselijke onzin en zag overal waanbeelden. Die hadden vooral te maken met vuur en rook. Nadat Martha in een dwangbuis werd afgevuurd en helaas door vermoedelijk doodsbange artsen alweer werd losgelaten, begon het slachtoffer ook via mail te leuteren.
Na die virtuele stuiptrekking is van Martha niks meer gehoord. De hulpdiensten staan voor een raadsel, maar durven omwille van het besmettingsgevaar niet ter plaatse gaan voor onderzoek. Alle hoop rust nu op de schouders van de Stadhouder, die bij den Duitsch of den Amerikaan naar passende bestrijdingsmiddelen zoekt. Leve de heldhaftige stadhouder!
OhWakhbar!