Dir Com kon de Hertalse Erwt strikken voor een diepgaand gesprek over de vragen van Het Zijn.
De Doperwt in beter tijden
Hoe is uw ellende eigenlijk begonnen?
Ik kan het me eigenlijk niet herinneren. Het was heel donker. Dat duurde heel lang. Ik werd ruw weg en weer geschud en voelde me overal tegenaan rollen. Plots was er een eigenaardig gekras, een fel licht en ik rolde er uit. In een temst. Ik heb dus een heel ongelukkige jeugd gehad. Ik heb mijn ouders nooit gekend en vraag me soms wel eens af of ik niet genetisch gemanipuleerd ben. Al weet ik niet goed wat dat betekent. Ik vraag me wel eens af of het allemaal wel zin heeft…
Volgens ons niet. Maar dit zijn wel heel existentiële vragen voor een simpele erwt….
Kan U de vraag nog eens herhalen?
Dat dit fundamentele levensvragen zijn voor een klein stuk conservengroente.
Ik ken niet zoveel van fundamenten. Ik ben landmeter en ik doe dat meestal bovengronds. Maar ik heb natuurlijk wel een mening over fundamenten. Ik vind dat het moet kunnen. Ja. Fundamenten. Het moet kunnen absoluut kunnen. Ik ben dan wel een conservengroente, maar ik ben niet conversief. Of zoiets.
Een breeddenkende erwt, zowaar.
Natuurlijk is het waar. Waarom zou het niet waar zijn? En wat heeft de zoo hiermee te maken? Natuurlijk denk ik in breedband. Het is niet omdat je in een blik van de witte producten bent opgegroeid dat je niet in breedband kan denken. Wij zijn modern en breedbanddenkend. Erwten van de witte producten zijn niet aan een kleur gebonden.
Was U dan niet liever een witte boon geweest?
Dat had natuurlijk gekund. Maar persoonlijk vind ik mezelf mooier. Geef toe. Een witte boon. Da’s toch lelijk en saai. In die zin vind ik mezelf een kleurrijk figuur. Ik hou wel van mezelf zoals ik ben. Ik zie mij graag.
U houdt van schoonheid?
Absoluut. Zeker en vast. Conserven die niet schoon zijn, zijn vies. Wij erwten zijn proper op ons eigen. Wij doorstaan een zware controle op onze schoonheid. Ik besef natuurlijk dat ik niet kan tippen aan de pracht van een pas gewassen champignon. Een erwt heeft nu eenmaal niet de uitstraling en de unieke figuur van een champignon. Wij stellen weinig voor als je ons tegenover een champignon plaatst.
Vandaar Uw soms belachelijke oppositie tegen de geteelde paddenstoel?
Belachelijk? Belachelijk? Wij zijn de paria’s onder de bokaalgroentes. Wij, erwten, worden niet gerespecteerd. Alle erwten lijken op elkaar. Terwijl elke champignon een uitgesproken profiel en eigenheid geeft. Denkt U dat dit leuk is voor ons? Wij erwten hebben misschien geen karakter, maar wij willen ook aandacht! Wij willen ook eens aan het venster zitten in de bokaal. Leve doppositie! Leve mij!
Is dat ongenoegen de verklaring voor het onsamenhangende gebral dat U op dinsdagavonden tentoonspreidt?
Niet alleen op dinsdagavonden. Waarom denkt u dat ik al eens een plaat draai? Om de herrie natuurlijk. Smaak kan je van een individuele erwt natuurlijk niet verwachten. Wij betekenen alleen iets in groep. Liefst achter glas trouwens, want in een blik is het toch maar donker…. Weg met de champignon, leve de erwt!
Uw blik is eigenlijk al wel heel lang geleden opengedraaid. Bent U eigenlijk niet over uw vervaldatum?
Natuurlijk. Net als mijn moppen.